Οι ΦΙ.Κ.Ο. , ο επικεφαλής της παράταξης και Δημοτικός Σύμβουλος και όλα τα μέλη και οι φίλοι μας, εύχονται  σε όλους τους Κεφαλλονίτες δημότες και ετεροδημότες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, για τις  Άγιες Ημέρες των Χριστουγέννων  και του νέου έτους 2015, υγεία, ευτυχία και ευημερία. 

Στο  ταξίδι αυτό,  ας νοιώσει ο καθένας την  χαρά, ότι δεν έχασε τις ελπίδες του για ένα καλύτερο αύριο και έβαλε το λιθαράκι του αγωνιζόμενος να δώσει δύναμη και ζωή στην συλλογικότητα και την αλληλεγγύη.

Στο Ληξούρι και την Επαρχία Πάλλης,  οι ΦΙ.Κ.Ο. εύχονται να πραγματοποιηθούν οι προσδοκίες και ελπίδες  μας,  να μην ξαναδούμε τον τόπο μας, στο τέλος του ταξιδιού του 2015, με τις πληγές  και την εγκατάλειψη που το  2014 τον αφήνει.  

                               Από το γραφείο τύπου των ΦΙ.Κ.Ο.

Στέλλας - Ροζάνας Γαϊτανίδου* : Η κρυμμένη από τις "ειδήσεις" αλήθεια

"Πας άνθρωπος οφείλει να μάχεται 

και να υποσκάπτει τα θεμέλια 

των καλώς κείμενων» (Αν. Εμπειρίκος) 

H έντυπη δημοσιογραφία περνά κρίση. Δεν οφείλεται στην σημερινή οικονομική κρίση, ίσα ίσα αυτή άρχισε την εποχή της οικονομικής ευημερίας. 

Η ιδεολογία της σύγχρονης εποχής, που είναι η «ευκολία», αυτή η ευκολία χωρίς κοινωνικά αντανακλαστικά, πέρασε αβασάνιστα στον τύπο και οδήγησε στην ασημαντότητα της πληροφόρησης.

Χρονικά θα λέγαμε πως άρχισε από τότε  που η τηλεόραση πήρε  την κυρίαρχη θέση ιεραρχικά στην βαθμίδα των μέσων ενημέρωσης και αναπαρήγαγε το ιδεολογικό της μοντέλο. 

Η τηλεοπτική είδηση, ριζικά αντίθετη με την ιδεολογία της πληροφόρησης, προκειμένου να δώσει στον τηλεθεατή την ηδονή, επικεντρώνεται στην αμεσότητα του γεγονότος, ει δυνατόν στην αναμετάδοση εν τη γενέσει του. Σκοπός της είναι να  συγκεντρώσει όλη την σημασία της είδησης στην οπτική εικόνα  και μόνον. Αυτή η λογική περιέχει μια  τραγικά λανθασμένη υπεραπλούστευση, ότι δηλαδή, αυτό που βλέπω είναι και αυτό που κατανοώ.

Μια  άλλη λανθασμένη αντίληψη που κληροδότησε η τηλεόραση είναι αυτή της επικαιρότητος . Η κάλυψη της επικαιρότητος ως μια υπερπληθώρα γεγονότων που συμβαίνουν στον κόσμο, χωρίς κανένα κριτήριο επιλογής η σαν μόνο κριτήριο επιλογής, τον εντυπωσιασμό και το ψυχολογικό σοκάρισμα που μπορεί να προκαλέσουν. 

«Δεν κάνουμε τίποτα άλλο από το να καταγράψουμε το εφήμερο φτιάχνοντας ιστορία από τα γεγονότα του χωριού όλο βοή και αντάρα ελπίζοντας να καταπλήξουμε τον Χρόνο …μόλις όμως στρίψουμε την γωνία, ο κόσμος μπορεί να αποκοιμηθεί πάλι, για όσο χρόνο του 'χει απομείνει» λέει ο Φερνάντο Πεσσόα. 

Ειδήσεις  θνησιγενείς, προορισμένες για την Λήθη, μόλις αναδυθούν στο "φως της  επικαιρότητος". Και  τι γίνεται με εκείνες τις ειδήσεις –ίσως και οι μόνες με μια νότα διαχρονικότητος- που δεν έχουν οπτικό περιεχόμενο ;

Αυτές –υπό την καινούργια τάξη πραγμάτων- δεν δύνανται να αποτυπωθούν, γιατί το κείμενο δεν έχει πια αξία παρά μόνο ως λεζάντα.

Ο χρόνος της  είδησης έχει επίσης μεταλλαχτεί . Η ακαριαία  αναμετάδοση των γεγονότων, που μόνο η τηλεόραση ή το ραδιόφωνο μπορεί να πετύχει, έχουν κάνει τον ημερήσιο τύπο να φαίνεται γερασμένος σ’ ένα κυνήγι  με  την είδηση του "τόσο κοντά και συγχρόνως τόσο μακριά". Ο τύπος γέρασε από τότε που αντιμετώπισε  το κοινό του –τους πολίτες- ως τηλεθεατές. Ο χρόνος όμως  αντιμετωπίζει βιαστικά όσους τον αντιμετωπίζουν βιαστικά.

 Τέλος μια άλλη έννοια –ίσως η πιο θεμελιώδης- έχει τροποποιηθεί. Αφορά την αλήθεια της είδησης. Κάποτε ένα γεγονός εθεωρείτο αληθινό όταν είχε κριτήρια αντικειμενικά, αυστηρά, επαληθευμένα από συγκεκριμένες πήγες. Σήμερα είναι αληθινό γιατί απλά η τηλεόραση και τα αλλά μέσα το επαναλαμβάνουν.  Εάν η τηλεόραση παρουσιάσει μια είδηση, αμέσως το ραδιόφωνο και ο τύπος την αναμεταδίδουν ... η αναμετάδοση εγγυάται και την αλήθεια της. Δεν μπορούν πλέον να ξεχωρίσουν δομικά μεταξύ τους  το αληθινό από το ψεύτικο.

«Όταν δεν υπάρχει γύρω μας τίποτα το αληθινό, πώς να υποψιαστούμε ότι όλα είναι ψεύτικα;» αναρωτιέται ο Λιαντίνης.

Αχ αυτή η αλήθεια τι βάσανο που είναι!

“Η αγάπη για την αλήθεια με κάθε θυσία είναι ένα πάθος που δεν αφήνει τίποτα απείραχτο και στο οποίο τίποτα δεν αντιστέκεται. Είναι ένα βίτσιο, μία βοήθεια, καμιά φορά, ή ένας εγωισμός” θα πει με κάποια ειρωνική διάθεση ο Καμύ.

Ο Αριστοτέλης –όχι αυτός που πούλησε την ψυχή του στο διάολο- ο άλλος, ο Σταγειρίτης, είπε κάτι πιο πύρινο «δεῖν ἐπὶ σωτηρίᾳ γε τῆς ἀληθείας καὶ τὰ οἰκεῖα ἀναιρεῖν,» (φαίνεται ότι είναι καλύτερα και πρέπει, προκειμένου να σώσουμε την αλήθεια, να αρνηθούμε τα πιο φιλικά μας άτομα ή ακόμα και τις δικές μας απόψεις). Το κύριο είναι ότι δεν τα είπε μόνο αλλά τα επιβεβαίωσε με τις πράξεις του όταν αναγκάστηκε να διαφωνήσει με τον αγαπημένο του δάσκαλο τον Πλάτωνα. Και δεν το έκαμε έτσι, αβίαστα, αλλά με πόνο ψυχής! Αυτός, που μέχρι το τέλος της ζωής του έλεγε για τον Δάσκαλο του «είναι βλασφημία να μιλά κάποιος κακός για τον Πλάτωνα ακόμα κι αν είναι να πει έναν καλό λόγο».

Αυτό προϋποθέτει ότι, αυτός - ο δημοσιογράφος εν προκειμένω - που απευθύνεται στο κοινό με σκοπό την πληροφόρηση του, θα πρέπει ο ίδιος να 'ναι αποστασιοποιημένος από την βουή του κόσμου, τόσο, όσο χρειάζεται για «να συλλογάται ελεύθερα, άρα να συλλογάται και καλά», κατά πώς έλεγε ο συμπατριώτης μου, ο Ρήγας  ο Βελεστινλής.

Σήμερα οι δημοσιογράφοι είναι αναμειγμένοι σε όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ακόμα και σε γραφεία τύπου θεσμικών οργάνων εξουσίας, όπως κυβερνητικών, στρατιωτικών, θρησκευτικών, οικονομικών ,πολιτιστικών κ.λπ.. Έχουν, κοντολογίς, κάνει τόσους πολλούς «φίλους», που είναι δύσκολο να τους αρνηθούν.

Συναγωνίζονται στο μάρκετινγκ και δεν έχουν χρόνο για τον πόλεμο ιδεών, αναζητούν το φλας της επικαιρότητος και δεν θυσιάζουν την χωμάτινη όραση τους στο φως της αλήθειας.

Και ειλικρινά δεν θα μ’ ένοιαζε για όλα αυτά, αν ο φυσικός αποδέκτης-στόχος  αυτής της «έντεχνης» διαστροφής δεν ήταν ο πολίτης. Αυτόν προσπαθούν να πείσουν -και τα έχουν καταφέρει- ότι με το να κάθεται αναπαυτικά στον καναπέ του – ενώ περνούν μπρος στα μάτια του ένας παταγώδης καταιγισμός εικόνων βίαιων η θεαματικών- μπορεί να έχει σοβαρή πληροφόρηση. 

Θα μου πείτε, η εικόνα είναι όσο χίλιες λέξεις.

Αλλά και οι Ινδιάνοι έλεγαν ότι η φωτογραφία  φυλακίζει την ψυχή! Εγώ θα 'λεγα ότι φυλακίζει την φαντασία. Θυμήθηκα ένα  άρθρο γραμμένο το 1900, στην Ληξουριώτικη εφημερίδα «Μύδρος», στο blog 365335 Ιωσηφ Β. Λουκέρης. Το άρθρο από μόνο του έχει τόσο κάλος, τέτοιο αυθορμητισμό και γενναιοδωρία,  που νόμισα ότι βγήκε από την πέννα του Εμπειρίκου. 

«ων τα βλέμματα συναντώμενα κατά τας διαφόρους αυτών τήδε κακοίσε σπινθηροβόλους διευθύνσεις διεσκόρπιζον την γλυκείαν συμπάθειαν, ήτις συνοδευομένη υπό του λάθρου εκείνου μειδιάματος και της μαγευτικής μελωδίας της Μουσικής καθίστατο βασιλίς και κυρίαρχος της τρυφής και ωραιότητος του ιδανικού τούτου κόσμου». 

Αν υπήρχε φωτογραφία σ’ αυτό το άρθρο, μετά από 114 χρόνια θα είχε ξεθωριάσει, το κείμενο όμως από μόνο του είναι μια εικόνα, μια εικόνα που απευθύνεται στην φαντασία του κάθε αναγνώστη να την πλάσει στο δικό του χρόνο και χώρο, στα δικά του βιώματα.

Και μόνο με την φαντασία μπορείς να δεις και να ζητήσεις μια ζωή στο αύριο πέρα από τις αθλιότητες του σήμερα.

 «έτσι φτάσαμε στο σημείο να μην τολμά ουτ’ ένας από μας να πατήσει το πόδι του λίγο πιο έξω από τα γήινα. Οποταν και η άλλη μας διάσταση φυσικό είναι να μας ξεφεύγει .» (Οδ. Ελύτης)

H πλεκτάνη - η πιο επικίνδυνη για μένα - δεν είναι αν αυτή καθαυτή η υπερπληροφόρηση είναι στην ουσία της υπο -πληροφόρηση, αλλά η αντίληψη εκείνη ότι η πολιτική σκέψη, η διαμόρφωση της πολιτικής οντολογίας, είναι μια υπόθεση «εύκολη». Όχι, αγαπητοί φίλοι. Το να είσαι ενεργός πολίτης, το να συμμετέχεις ενεργά στο δημοκρατικό γίγνεσθαι, το να διατηρείς μια ανεξάρτητη σκέψη είναι υπόθεση δύσκολη. Ένα βάσανο είναι! 

«Η απελευθέρωσις του κόσμου δεν γίνεται μόνο με την πάλην των τάξεων. Πας άνθρωπος οφείλει να μάχεται και να υποσκάπτει τα θεμέλια των καλώς κείμενων» (Αν. Εμπειρίκος)

Δυστυχώς η «ευκολία» είναι στοιχείο της ανθρώπινης φύσης. Πόσα όμως ανταλλάγματα  πρέπει να πληρώσεις για να την έχεις! Πόσο εύκολα η δημοκρατία αυτή, που εξ ορισμού είναι «να κυβερνάς και να κυβερνιέσαι» έγινε εξουσία μέσω αντιπροσώπων! Πόσο εύκολα όλα τα «αναφαίρετα» δικαιώματα  που είχαμε ως πολίτες ένα προς ένα  εξανεμίζονται από αυτούς που εμείς δώσαμε το δικαίωμα να μας αντιπροσωπεύουν "για το καλό μας". Κι όλα καταλήγουν στον αναστεναγμό «κάποτε ήταν..» η «αν γινόταν να..».

Σπανίως, πολύ σπανίως να δούμε κυβερνήσεις να σκέπτονται και να ενεργούν υπέρ του πολίτη. Μην πλανηθείτε και θεωρήσετε ότι οι κυβερνώντες είναι  καλοί.. Είναι γιατί σ’ αυτήν την κοινωνία υπάρχει ένα σημαντικό ποσοστό πολιτών με αυτόνομη ή αλλιώς μη εξαγοράσιμη σκέψη. Και δεν μιλώ για την διανόηση φευ! «Το μεγαλύτερο θάρρος το πιο υπολογίσιμο είναι αυτό που διαθέτει ο ανώνυμος άνθρωπος» (Οδ. Ελύτης). 

Και μια που είπα αυτήν την φράση, «σπανίως, πολύ σπανίως», θυμήθηκα πώς την χρησιμοποίησε ο Πλάτων –στο μεγαλύτερο φιλοσοφικό δοκίμιο όλων των εποχών περί έρωτος -στον Φαίδρο, στο σημείο που ο Σωκράτης μιλά για τον παράνομο έρωτα.

«Εάν τουναντίον μεταχειρίζωνται τρόπον ζωής κάπως αγοραίον και αντίθετον προς την φιλοσοφίαν, αν και έντιμον, είναι ενδεχόμενον εν καιρώ μέθης ή άλλης τινός    αμελείας   .., και να προτιμήσωσι την υπό του όχλου μακαριζομένην εκλογήν, και να επιδοθώσιν εις την απόλαυσιν· και μετά την εκπλήρωσιν ακολουθούσι κατόπιν την αυτήν οδόν, αλλά σπανίως, επειδή η πράξις των δεν επιδοκιμάζεται από όλην την διάνοιαν.’’

Ποσό υπέροχα βγάζει όλο αυτόν τον βασανισμο! Αλλά θα μου πείτε τι σχέση έχει εδώ το σχόλιο του Πλάτωνος περί έρωτος; «ΓΟΝΙΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ: επειδή κι ο έρωτας είναι δύσκολος. Έρωτας του ανθρώπου για τον άνθρωπο: ίσως αυτό να 'ναι το δυσκολότερο απ' όσα μάς έταξεν η μοίρα.», θα πει ο Ρίλκε.

Δύσκολος και σπάνιος στις μέρες μας κι αυτός, όπως και η εκπαίδευση του να είσαι πολίτης.

*Η Στέλλα - Ροζάνα Γαϊτανίδου είναι ιατρός Καρδιολόγος - Ηλεκροφυσιολόγος. Κατάγεται από τον Βόλο και ζει στην Αθήνα. Επισκέφθηκε το Ληξούρι, πρώτη φορά, το περασμένο καλοκαίρι και διέρχεται με επιτυχία το στάδιο  δοκιμότητος του "οπαδού του Ληξουρίου". Την ευχαριστούμε γι αυτό το άρθρο - πραγματεία, μια βαθιά τομή στο ζήτημα των σύγχρονων Μ.Μ.Ε..

Διονύσης Αυγερινός* : Το βραβείο «Κάρολος Κουν» στον Σάκη Ρουβά

Σκέφτηκα να γράψω εκτενώς τις σκέψεις μου για το «φαινόμενο» Ρουβά και τις αντιδράσεις, αρνητικές αλλά και θετικές, που έγιναν γύρω από το όνομα του με την πρόσφατη βράβευση του. Ό,τι γράφω δεν είναι προσωπικό χτύπημα εναντίον του κ. Ρουβά. Γράφω μόνο γι αυτό που εκπροσωπεί.

Ο Ρουβάς έχει πάρει κατά καιρούς διάφορα βραβεία ως καλλιτέχνης, αλλά ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ (ΚΥΡΙΩΣ) ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ. Δεν ασχολούμαι αν έχει ταλέντο σε αυτό που κάνει κ.λ.π..  Ασχολούμαι με τον ΣΤΟΧΟ του .

Αν ακούσει κάποιος τα τραγούδια του Ρουβά στο πέρασμα των περίπου 25 χρόνων καριέρας του,  θα δει ότι δεν έχουν καμιά διαχρονικότητα. Είναι τραγούδια της εκάστοτε εποχής που έχουν στόχο ΝΑ ΑΡΕΣΟΥΝ, για να αποκτήσουν οι δημιουργοί και οι εκτελεστές τους φήμη και λεφτά. 1) Δεν απέχουν μουσικά και στιχουργικά καθόλου από τα αντίστοιχα χιτ της εποχής.  2) Πολλά είναι αντίγραφα ξένων της εκάστοτε εποχής.  3) Ο τρόπος ερμηνείας είναι φτιαχτός (φαίνεται ότι ο τραγουδιστής δεν έχει σχέση με αυτό που λέει).

Το πραγματικό τραγούδι δεν έχει σχέση με αυτά. Αν δει κάποιος διαχρονικά τραγούδια, μπλουζ ή ρεμπέτικα, θα δει ότι ΑΡΕΣΟΥΝ ΕΠΕΙΔΗ ΜΟΝΑ ΤΟΥΣ ΑΡΕΣΟΥΝ. Δεν ενδιαφέρει ας πούμε τον John Lee Hooker η τον Μάρκο Βαμβακάρη να αρέσει στο κοινό. ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΤΕΙ. Προσπαθεί να εκφράσει τον πόνο του, τη χαρά του, την πίκρα του, τον έρωτα του, το πώς βλέπει τον εαυτό του και τον κόσμο .Χρειάζονται και άλλα πράγματα, όπως δουλειά, ταλέντο κ.λ.π,, αλλά πρωταρχικό και ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ στοιχείο νομίζω ότι είναι αυτό. Αν δεν το έχει κάποιος δεν είναι καλλιτέχνης.

 Ο κύριος Ρουβάς ήξερε τις αντιδράσεις που θα υπάρξουν (φάνηκε από την απάντηση του, την είχε έτοιμη), αλλά επειδή είναι businessman, πιστεύει στη διαφήμιση θετική ή αρνητική. Δεν είναι τυχαίο που αυτή την εποχή, που υπάρχει συφερτός από προβλήματα σοβαρότατα, ασχολείται τόσος κόσμος μαζί του. Ξέρει τι κάνει. Πάντα ήξερε τι έκανε. Πως αλλιώς θα άντεχε 25 χρόνια; Και άλλοι ωραίοι άντρες και γυναίκες υπάρχουν που σκούζουν καλύτερα όταν τραγουδούν, αλλά δεν αντέχουν ούτε ένα εξάμηνο σε αυτό το χώρο.

Ο κύριος Ρουβάς έχει και μυαλό και ένστικτο businessman. ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ .Ως τέτοια ιδιότητα θα έπρεπε να βραβευτεί και σε αυτόν τον τομέα να πάρει και βραβείο, που θα ήταν ΔΙΚΑΙΟΤΑΤΟ.

*Ο Διονύσης Αυγερινός είναι Ληξουριώτης Μουσικός. Μαζί με τον αδελφό του, Αποστόλη Αυγερινό, διατηρούν το συγκρότημα σύγχρονης μουσικής "Συνθετικοί".

Διευκρινίζουμε ότι ο Διονύσης Αυγερινός δεν αποτελεί μέλος των ΦΙ.Κ.Ο..

Αναβολή εκδίκασης της αίτησης αναίρεσης ΦΙ.Κ.Ο.

Γνωστοποιούμε ότι η ορισθείσα για την δικάσιμο της 4/12/2014 συζήτηση της αίτησης αναίρεσης των ΦΙ.Κ.Ο. ενώπιον του ΣτΕ αναβλήθηκε για την 18/12/2014, λόγω της αποχής των Δικηγόρων.

Από το Γραφείο Τύπου των ΦΙ.Κ.Ο.

Γιάννη Βαρούχα: «Το Πάρθιο Βέλος»

Η Παρθία ήταν μία χώρα της κεντρικής Ασίας (νοτιοανατολικά της Κασπίας θάλασσας και προς το οροπέδιο του Ιράν), η οποία ήταν διαδοχικά υποταγμένη στους Ασσύριους, στους Μήδες και στους Πέρσες. Οι Πάρθοι είχαν εκστρατεύσει, με τους δύο τελευταίους,  εναντίον των Ελλήνων το 480 π.Χ.. Όταν ο Μεγάλος Αλέξανδρος κατέλυσε την αυτοκρατορία των Περσών, η Παρθία περιήλθε στην κατοχή των Μακεδόνων. Ωστόσο, ο Έλληνας στρατηλάτης γοητεύτηκε απ’ την τεχνική τους, και θέλησε να τους εντάξει στο στράτευμά του. Η εν λόγω τεχνική που κατείχαν οι Πάρθοι ιππείς και που γοήτευσε τον Αλέξανδρο, ήταν ότι μπορούσαν να γυρίζουν το σώμα τους εκατόν ογδόντα μοίρες πάνω στ’ άλογά τους και να τοξοβολούν με εξαιρετική ακρίβεια ενώ φαινόταν ότι οπισθοχωρούσαν! Έκτοτε, έμεινε στην ιστορία η έκφραση το «Πάρθιο βέλος», με την οποία εννοούμε το ξαφνικό και απροσδόκητο χτύπημα(πολλές φορές και το ύπουλο).

  

Στο Δήμο Κεφαλονιάς του 2014 παρατηρούμε μία προσπάθεια απ’ τη Δημοτική Αρχή να μετατρέψει το Δημοτικό Συμβούλιο του νησιού σ’ ένα «εφαρμοστικό όργανο», απεμπολώντας κάθε είδους πολιτική συζήτηση αλλά, αντιθέτως, εισάγοντας οπαδικές πρακτικές. Είπε χαρακτηριστικά ένας Δημοτικός Σύμβουλος της συμπολίτευσης κατά το πρόσφατο Δημ. Συμβούλιο : «Θα ερχόμαστε εδώ πέρα για ν’ ακούμε τον Γκισγκίνη να μας λέει τις θέσεις του ΚΚΕ;»... Ε λοιπόν αν αυτό φαίνεται εξωφρενικό σε κάποιους, θα πρέπει να καταλάβουν πως γι’ αυτό ακριβώς το λόγο υπάρχει το Δημ. Συμβούλιο! Για να γίνεται διαβούλευση μεταξύ των πολιτικών θέσεων όλων των κομματικών εκπροσώπων που έχουν εκλεγεί, και να επιζητείται κάποια σύνθεση ως προς την πορεία του Δήμου.

   Είναι αδιανόητη, ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να είναι, η ύπαρξη ενός Δημ. Συμβουλίου το οποίο δε συζητά πολιτικά ζητήματα αλλά αποφασίζει μόνο για πράξεις εφαρμογής. Θα πρέπει πάντα να θυμόμαστε πως η παράκαμψη/περιφρόνηση θεσμοθετημένων οργάνων-εργαλείων της Πολιτείας, όπως είναι το Δ.Σ., συνιστά εκτροπή και ανωμαλία για τη λειτουργία της αυτοδιοίκησης κατά τον ίδιο τρόπο που συνιστά συνταγματική εκτροπή η παράκαμψη της Βουλής των Ελλήνων. Αν ο κ.Παρίσης θέλει να παραμείνει Δήμαρχος μέχρι το 2024, όπως δήλωσε στην τελευταία συνεδρίαση, τότε αυτό που θα πρέπει να αναζητήσει δεν είναι η επιβολή της παράταξής του μέσα στο Δ.Σ., αλλά η συναίνεση αυτής με την αντιπολίτευση. Μόνο οι συναινετικοί ηγέτες κέρδισαν τους λαούς τους και μακροημέρευσαν, σε αντίθεση με τους αυταρχικούς ηγέτες που συνάντησαν γρήγορα την κρύα, άδοξη και απότομη αίσθηση της πτώσης τους.

   Σε πρόσφατη ανακοίνωσή τους οι ΦΙ.Κ.Ο. κάνουν λόγο για «Δήμο Κεφαλονιάς Α.Ε.» και πράγματι, αν σκεφτεί κανείς τα πεπραγμένα της παρούσης Δημ. Αρχής στους λίγους πρώτους μήνες της θητείας της(τοποθέτηση κατά της ακτοπλοϊκής σύνδεσης Σάμη-Πάτρα και αδιαφορία γι’ αυτήν της Αργοστόλι-Κυλλήνη, τοποθέτηση υπέρ της ιδιωτικοποίησης του αερολιμένα, αλλαγή της λειτουργίας του Δ.Σ. κ.α.), καταλαβαίνει κανείς ότι υπάρχει μία επαγγελματικού τύπου προσέγγιση προς τα πράγματα ενώ απουσιάζει το πολιτικό όραμα. Η αλήθεια είναι ότι από το 2010 μέχρι σήμερα, αυτό που έχουμε δει είναι ένα Δήμο Κεφαλονιάς που εφαρμόζει πιστά και πάραυτα τις κυβερνητικές επιταγές.

   Μόνο μια φορά είδαμε το Δήμο να βγαίνει «εκτός γραμμής», όταν πρόσφατα εναντιώθηκε στο ΤΕΕ Δυτικής Ελλάδας, που είναι επισήμως Τεχνικός Σύμβουλος για το ελληνικό κράτος απ’ το 1923, και αυτό για να διασωθεί το γόητρο του Δημάρχου απ’ την ανακοίνωση-εκτροπή του γραφείου του προς τον πρόεδρο του ΤΕΕ Κεφαλονιάς. Για τον απλό κόσμο όμως, η Δημοτική Αρχή δε ρισκάρισε ποτέ τίποτα. Θυμάμαι πολύ καλά τον ίδιο το Δήμαρχο που είχε βρεθεί στο χώρο του ΞΕΝΙΑ, όταν με απόφαση της συγκυβέρνησης έκλεινε η Δημοτική Αστυνομία, καθώς έλεγε στους υπαλλήλους που έχαναν τις δουλειές τους : «Μα αφού είναι απόφαση απ’ τα κεντρικά, τι να κάνω; Θέλετε να με πάνε στον εισαγγελέα για παράβαση καθήκοντος;». Όταν όμως έχεις αναλάβει μία θέση ευθύνης, δεν μπορείς να περιμένεις απ’ τον κόσμο να σου επιλύσει αυτά τα διλήμματα. Είτε είσαι αποφασισμένος να παλέψεις για τα συμφέροντα των συμπολιτών σου, είτε είσαι απλά ένας εισοδηματίας που εφαρμόζει τις άνωθεν εντολές σαν ένας ακόμη δημόσιος υπάλληλος...

   Σήμερα λοιπόν, και ενώ οι προοδευτικές δυνάμεις βρίσκονται υπό διωγμό, αυτό που οφείλουν να κάνουν είναι να ρίψουν το δικό τους Πάρθιο βέλος! Και αυτό δεν μπορεί να είναι άλλο απ’ τη Συμπόρευση. Απέναντι στον αυταρχισμό, στην αλαζονεία της εξουσίας και την άδικη επιβολή υπάρχει μόνο μία δύναμη που μπορεί να απαντήσει αποτελεσματικά: η Συνένωση. Αν οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης – και δεν εξαιρώ καμία – ενωθούν και δουλέψουν σκληρά πάνω σε κοινές αξίες που θα εξυπηρετούν τα συμφέροντα των πολλών και όχι των λίγων προνομιούχων, τότε η σωστή λειτουργία του Δ.Σ. και ο δημιουργικός έλεγχος της Δημοτικής Αρχής μπορούν να γίνουν εφικτά. Ας γίνει το λάθος της Δημ. Αρχής παράδειγμα για την αντιπολίτευση, και ας επιτευχθεί μία συναίνεση που θα αποτελέσει όφελος για όλους τους Κεφαλλήνες.

Για την ιστορία και για να κλείσουμε την παραπομπή με την οποία ξεκινήσαμε τη γραφή μας, να πούμε πως όταν ο Αλέξανδρος πέθανε και το κράτος του πέρασε στους επίγονους, οι Σελευκίδες δεν μπόρεσαν να κρατήσουν τους Πάρθες υπό την κατοχή τους καθώς οι τελευταίοι διακήρυξαν την ανεξαρτησία τους. Ωστόσο, χρειάστηκε πόλεμος εκατόν είκοσι έξι ετών για να διατηρηθεί αυτή η ανεξαρτησία η οποία τερματίστηκε οριστικά με την έλευση των Ρωμαίων... Και όπως θα έλεγε και κάποια ταινία του Χόλιγουντ, οι όποιοι παραλληλισμοί με την πολιτική κατάσταση του σήμερα είναι φανταστικοί και δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα!

Αργοστόλι, 2/12/2014                                                               
Γιάννης Βαρούχας

*Διευκρινίζουμε ότι ο κ. Βαρούχας δεν είναι μέλος των ΦΙ.Κ.Ο..

Ανακοίνωση για την βράβευση του Δημάρχου από την Δ.Ε. του Τ.Ε.Ι.

 

φωτογραφία του kefalonizw.com

Μας προξενεί ιδιαίτερη απορία η απόφαση της  Διοικούσας Επιτροπής του Τ.Ε.Ι. Ιονίων Νήσων,  να τιμήσει τον κ. Δήμαρχο Κεφαλονιάς λόγω του «αγώνα» του προς παραμονή των τμημάτων Τ.Ε.Ι., τα οποία βρέθηκαν «υπ’ ατμόν» κατά την εφαρμογή του σχεδίου «Αθηνά».

Θεωρήσαμε υποχρέωσή μας να εκφράσουμε δημόσια αυτήν την απορία μας,  γιατί  ήδη ένα σημαντικό τμήμα του, αυτό της Διοίκησης Επιχειρήσεων,  έχει κλείσει στο Ληξούρι, συγχωνευόμενο με το αντίστοιχο της Λευκάδας.

Επιπλέον πρόσφατα διαβάσαμε δημοσιεύματα που αφορούν την Έκθεση της Αρχής Διασφάλισης και Πιστοποίησης της Ποιότητας στην Ανώτατη Εκπαίδευση (ΑΔΙΠ), με την οποία προτείνεται το κλείσιμο και του άλλου τμήματος Τεχνολογίας Ήχου και Μουσικών Οργάνων που εδρεύει επίσης στο Ληξούρι, καθώς και του Τεχνολογίας Τροφίμων  ως «μη βιώσιμων». 

Επ’ αυτού δεν ακούσαμε καμία ανακοίνωση ή προσωπική παρέμβαση ή ψήφισμα  της Δημοτικής Αρχής, ότι είναι αντίθετη σε κάθε ενέργεια προς αυτήν την κατεύθυνση.

Και δεν το έπραξε ακόμα και όταν η παράταξή μας υπέβαλε στο Γραφείο Δημοτικού Συμβουλίου έτοιμο σχέδιο ψηφίσματος, το οποίο αν και έχουν παρέλθει δύο συνεδριάσεις, η Δημοτική Αρχή  δεν το θεώρησε σοβαρό, ώστε να το εντάξει στα θέματα Ημερησίας Διατάξεως, για να συζητηθεί εκτενώς.

Προσθέτουμε σε αυτά και το επικείμενο κλείσιμο της  ΕΠΑ.Σ. Βοηθών Νοσηλευτών του Γενικού Νοσοκομείου Κεφαλονιάς, ώστε να έχουμε πλήρη εικόνα του «εκπαιδευτικού μέλλοντος» του νησιού μας.

Πολιτικές του τύπου «διά προσωπικών μου ενεργειών» ή «διά προσωπικών μου γνωριμιών», είναι πλέον απαρχαιωμένες και ταυτίζονται με κατάλοιπα ρουσφετολογικών κομματικών διευκολύνσεων, άλλων δεκαετιών.

Είναι τουλάχιστον άστοχο να εναποθέτουμε το θέμα του αγαθού της Παιδείας, στις παρακλήσεις, στην επαιτεία  και στην καλή προαίρεση, όσων «έχουν τα μέσα» προς τους κρατούντες.

Είναι τουλάχιστον υποκριτική η θέση του «συμμαζέματος» της Παιδείας από την συγκυβέρνηση, όταν η διασπορά και η διάλυση της Παιδείας, αποτελεί διαχρονικό επίτευγμα των δύο κομμάτων, όταν κυβερνούσαν «κατά μόνας». 

Από το γραφείο τύπου του ΦΙ.Κ.Ο.

Ηλία Παρίση: Εορτή των Ενόπλων Δυνάμεων

Εορτάζουμε  τα εισόδια της Θεοτόκου, της Υπερμάχου Στρατηγού των Ενόπλων Δυνάμεων και η σκέψη μας σήμερα, με ιδιαίτερη ευγνωμοσύνη και θαυμασμό, στρέφεται στους υπερασπιστές των ιδανικών της ελευθερίας και της εθνικής ανεξαρτησίας, που έπεσαν στα πεδία των μαχών και υψώνονται σε σύμβολα γνήσιου πατριωτισμού και αυτοθυσίας.

Αυτά τα σύμβολα σήμερα, αύριο και στο μέλλον, όπου και όποτε χρειαστεί να κληθούν οι Ένοπλες Δυνάμεις να υπερασπιστούν την πατρίδα μας, θα είναι εκεί, οδηγός και πάλι στον αγώνα για την ελευθερία και την ακεραιότητα του λαού και των εδαφών μας.

21 Νοεμβρίου, ημέρα γιορτής των ΕΔ  της χώρας μας, ημέρα γιορτής για τα στρατευμένα νιάτα του λαού μας. Αυτή την ώρα οφείλει ο καθένας μας να κάνει με την σκέψη του μία σύντομη αναδρομή στην ιστορία της πατρίδας μας και των ΕΔ γιατί διαχρονικά έχει αποδειχθεί ότι:

 «Ο λαός που ξεχνά την ιστορία του τη βρίσκει μπροστά του».

Η ιστορία μας διδάσκει ότι, η πολεμική αρετή των Ελλήνων είναι συνυφασμένη με την εμφάνιση της ελληνικής φυλής. Και αν αρετή είναι η έμμονη στροφή της βούλησης του ανθρώπου προς το αγαθό και η διαρκής διάθεσή του για επιτέλεση ηθικών πράξεων, τότε ο Έλληνας υπήρξε πάντα φορέας αρετής, με την μορφή της φιλοπατρίας, της ανδρείας, της ευψυχίας και της τιμής.

Δεν είναι λίγοι οι  φρουροί της πατρίδας, που σε περίοδο ειρήνης προσέφεραν πρόθυμα την ζωή τους,  θυσία στο βωμό του καθήκοντος και δυστυχώς δεν θα λείψουν, όσο υπάρχουν γείτονες έτοιμοι στην παραμικρή ολιγωρία και υποχωρητικότητά μας να διεκδικήσουν ότι μπορέσουν.

Ολιγωρία και υποχωρητικότητα  όμως, είναι λέξεις άγνωστες για τις Ένοπλες Δυνάμεις μας, γι’ αυτό και τα στελέχη τους αδιαφορούν για τους κινδύνους και πορεύονται στο δρόμο του καθήκοντος, της δόξας και της αθανασίας. Γιατί  στα γονίδια του Έλληνα υπάρχουν και διαιωνίζονται από γενεά σε γενεά το «ΤΑΝ ή επι ΤΑΣ», της μάννας Σπαρτιάτισσας, το «ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ» του Λεωνίδα, το «ΟΧΙ» του Μεταξά.

Σήμερα, βλέποντας τις τόσες πολλές εστίες ανάφλεξης που υπάρχουν γύρω μας, τον «επιτήδειο ουδέτερο» και «διεθνή πειρατή και ταραχοποιό» που λέγεται Τουρκία, να κλιμακώνει συνεχώς την προκλητικότητά της στο Αιγαίο και την Κύπρο, εύλογα αναδεικνύεται το ερώτημα:

«Εμείς τι κάνουμε; Διαθέτουμε άραγε ακόμη  ψήγματα αυτού του ελληνικού γονιδίου με το οποίο ως Έλληνες γράψαμε τρισχιλιετή ιστορία, τέτοια όση ελάχιστοι λαοί παγκοσμίως;» 

Ο καθένας ας απαντήσει μόνος του σε αυτό το ερώτημα.

Είναι βέβαιο και καθομολογούμενο ακόμη και από κυβερνητικά στελέχη  ότι το χρέος της Ελλάδος, για το οποίο ουδέποτε έως τώρα ακούστηκε λέξη περί υπευθύνων, στέρησε σε μεγάλο βαθμό την εθνική ανεξαρτησία και φυσικά την δυνατότητα εξωτερικής πολιτικής  που θα υπηρετεί τα εθνικά ελληνικά συμφέροντα.

Οι μνημονιακές κυβερνήσεις εκτός από τα μέτρα εξαθλίωσης του Ελληνικού Λαού που  αδιαπραγμάτευτα υπέγραψαν, επέτρεψαν να υβρίζεται και να ταπεινώνεται η Ελλάδα. Δεν είναι λίγες οι δηλώσεις που πολλές φορές ακούσαμε από μεγαλόσχημα στελέχη του διεθνούς οικονομικού συστήματος, ούτε φυσικά τα κατάπτυστα δημοσιεύματα από κατά τα άλλα «έγκριτα»  ξένα ηλεκτρονικά ΜΜΕ, περιοδικά και εφημερίδες.  

Η ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση έγινε πανηγυρικά αποδεκτή και προεβλήθη κατά κόρον ως η μεγάλη εθνική επιτυχία, που θα μετέτρεπε τα ανατολικά σύνορα της Χώρας μας σε Ευρωπαϊκά πλέον.

Πόσος χρόνος χρειάστηκε  για να ξεθωριάσει αυτή η προσδοκία; Μηδέν. Ο  «επιτήδειος ουδέτερος» αλωνίζει στο Αιγαίο και ευθέως απειλεί την Κύπρο με τον «Αττίλα ΙΙΙ», αυτήν την φορά στην θάλασσα και στην Κυπριακή ΑΟΖ, δηλώνοντας ανερυθρίαστα ότι δεν υφίσταται κρατική οντότητα με το όνομα Κυπριακή Δημοκρατία.

Συγχρόνως συνεχίζει τις αποστολές πολεμικών της πλοίων στις Κυκλάδες, με συνεχώς αυξανόμενη συχνότητα, επιδιώκοντας  να προβάλει την ιδέα «ίσων δικαιωμάτων» στο Αιγαίο και να αμφισβητήσει ως   ελληνικό εθνικό χώρο αυτήν την ελληνική λιμνοθάλασσα.  

  Η  πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού στη Ανατολική Ευρώπη και το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, ενώ από τους περισσότερους λαούς χαιρετίστηκε ως αφετηρία για την παγκόσμια συνεργασία και τον αφοπλισμό, για την χώρα μας αποτέλεσε απαρχή νέων ανησυχιών και κινδύνων, που επέτειναν την ανάγκη διατήρησης ισχυρών ενόπλων δυνάμεων, κυρίως λόγω   αναβιώσεως εθνικιστικών διεκδικήσεων, αυτήν την φορά  από τους  βορείους γείτονές μας, με σοβαρότερο αυτό της διεκδίκησης του ονόματος και της ιστορίας της Μακεδονίας μας, από το κράτος των Σκοπίων.

Και  σε αυτά θα πρέπει να συνυπολογιστούν πλέον, ως σοβαρότατοι παράγοντες αποσταθεροποίησης και εν δυνάμει εστίες μεγαλύτερων πολεμικών συρράξεων στην ευρύτερη περιοχή μας, όπως την Μέση Ανατολή, όπου τα αγεφύρωτα επί δεκαετίες μίση,  δεν αφήνουν περιθώρια για οποιαδήποτε ειρηνευτική διαδικασία.

Η αναγέννηση επίσης ακραίων  θρησκευτικών αντιλήψεων  και φανατισμού,  με την τερατογένεση του ισλαμικού χαλιφάτου, ως αποτέλεσμα της αραβικής άνοιξης,  αυτή την φορά στην Συρία, προβληματίζει έντονα την διεθνή κοινότητα. 

Στον αντίποδα αυτής της αστάθειας, στο επίκεντρο της οποίας ευρίσκεται η Ελλάδα, κάθε Κυβέρνηση αυτής της Χώρας, αν θέλει να σέβεται τον ρόλο της, οφείλει να θέτει ως οδηγό για τις ενέργειες και αποφάσεις της, την δεδομένη αποστολή και διαρκής επιδίωξη των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, που δεν είναι άλλη από την δημιουργία ενός περιβάλλοντος ασφάλειας, σταθερότητας και ειρήνης και να μεριμνά με κάθε τρόπο για την εξασφάλιση της επιτυχούς εκτέλεσής της. 

Μόνο σε ένα περιβάλλον ασφάλειας, αλλά και περιφερειακής συνεργασίας, είναι δυνατή η νηφάλια και ανεμπόδιστη ενασχόληση του ελληνικού λαού με παραγωγικές και δημιουργικές δραστηριότητες.

Πέραν της προστασίας των εθνικών συμφερόντων, οι Ελληνικές ΕΔ, έδωσαν απαντήσεις και σε  σύγχρονες προκλήσεις ασφαλείας που αναδύονται στο υπό διαμόρφωση γεωπολιτικό περιβάλλον, με την ανάληψη και επιτυχή   εκτέλεση αποστολών, μέσα στα πλαίσια των επιχειρήσεων διατήρησης της ειρήνης κερδίζοντας τον σεβασμό των συμμάχων και προβάλλοντας της χώρα διεθνώς, μέσω της αμυντικής διπλωματίας.

Δεν πρέπει να μας διαφεύγει άλλωστε, ότι  οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, εκφράζοντας τη διαρκή επιθυμία για ειρήνη και σταθερότητα της ελληνικής κοινωνίας, δρουν και σπεύδουν προς συμπαράσταση και προς όφελος των Ελλήνων, οπουδήποτε και οποτεδήποτε.

Πολυεπίπεδος και διαρκής είναι ο αγώνας της Χώρας μας στα εθνικά και διεθνή ζητήματα και οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, με το όραμα και τη διορατικότητα των στελεχών τους, αλλά και την αγόγγυστη προσπάθεια των στρατευμένων νέων μας και τη συμπαράσταση όλου του ελληνισμού, βρίσκονται ανάμεσα στους κυριότερους συντελεστές για την πραγμάτωση των τεθέντων  στόχων και επιδιώξεων της Ελλάδας, γι΄αυτό και βρίσκονται ψηλά στην εκτίμηση των Ελλήνων και έτσι θα παραμείνει.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΑ ΣΤΕΛΕΧΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

Υποστράτηγος ε.α. Ηλίας Παρίσης

Επικεφαλής ΦΙ.Κ.Ο. & Δημοτικός Σύμβουλος

Αμφίπολη η ένδοξη, η μισητή, η ωραία.

Της Στέλλας Ο. Λιάτου*

Και να που ασχολούμεθα με την αρχαιολογία και γίναμε δα κι αρχαιολόγοι όλοι και βγάζουμε συμπεράσματα κι αναλύουμε στοιχεία και βγάλαμε και πόρισμα, ακόμα δεν τον είδαμε τον τάφο, Μεγα-Λέξανδρο τον βαφτίσαμε.

Είχαμε και τον πρωθυπουργό να μιλάει στη ΔΕΘ, να αναφέρεται στην ανασκαφή ως  να ήταν επίτευγμα της σημερινής κυβέρνησης ( !;), ως να εξαρτάται το εθνικό μας κύρος από το ποίος ετάφη εκεί, σαν να ήταν σίγουρος πως θα έβγαινε ο μέγας στρατηλάτης από στιγμή σε στιγμή να τον δαφνοστεφανώσει, τον Άξιο.  Βγαίνανε και σελίδες στο διαδίκτυο, άτομα, ομάδες, ιεραπόστολοι και σαμάνοι να μιλάνε για δάκτυλο των Σκοπιανών, προβοκάτσια των Τούρκων και γενικά των εχθρών μας, των αλλόθρησκων , που θέλουν το κακό μας δια μέσου των αιώνων, αμήν.

Και να και νέος τίτλος και αξίωμα: εκ-πρόσωπος του τάφου –ξεχάσαμε τα ελληνικά μας και εκπροσωπούμε και κτήρια! Ο οποίος τίτλος εξαργυρώνει τις καλές υπηρεσίες προς την εξουσία,διαμέσου των αιώνων και αυτές, αμήν.

Ο τύμβος στη θέση Καστά αποτελεί ένα καταπληκτικό αρχιτεκτόνημα, έναν πολύ σημαντικό αρχαιολογικό χώρο που θα έρθει να δώσει σε βάθος χρόνου, απαντήσεις και να προσθέσει πολύτιμες πληροφορίες στον ιστορικό και αρχαιολογικό χάρτη της χώρας μας.  Εξάλλου ,  δεν έχει ανασκαφεί πλήρως, δεν έχει ολοκληρωθεί η ανεύρεση, μελέτη και καταγραφή κινητών και  ακίνητων αρχαιολογικών ευρημάτων, έτσι ώστε να καταλήξει ο επιστημονικός κόσμος σε ασφαλή συμπεράσματα.  Και λέω ο επιστημονικός κόσμος γιατί εκτός από τον ερευνητή που κάνει την ανασκαφή, μετά την δημοσίευση των πορισμάτων θα έρθει ο επιστημονικός κλάδος να κρίνει και να ερευνήσει έτσι ώστε να συμφωνήσει, να βοηθήσει, να συμπληρώσει   ή να αλλάξει κάποια πορίσματα.

Αυτονόητο; Δεν ξέρω κατά το πόσο είναι αυτονόητο αυτό όταν έχει κρεμαστεί από μια ανασκαφή το κύρος και το γόητρο ενός έθνους, όταν το ωθούν (το έθνος) σε ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, το εθίζουν σε αντιπαλότητα και προχειρότητα,  αναδεικνύουν και τιμούν έναν αρχαιολόγο ΠΡΟΤΟΥ κλείσει η ανασκαφή και βγουν συμπεράσματα, ενώ την ίδια ώρα ευτελίζουν έναν  κλάδο, μια επιστήμη, άλλους επιστήμονες,  το ίδιο το έθνος που το στήνουν κριτή και αποδέκτη μιας παρωδίας τραγικής.

 Γιατί κρεμούν τα όνειρά του σε ένα τύμβο να του προκαλέσουν την προσοχή και ταυτόχρονα να κρύψουν τις ανήθικες-για να μην πω , παράνομες- αποφάσεις σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο.  Μετρούν μία-μία τις μέρες ξεμπαζώματος του παρελθόντος για να μην μετράς τα σκληρά μέτρα που παίρνονται στην πλάτη σου την ίδια στιγμή. Ανέχονται το «ξεκατίνιασμα» και σε κάνουν συνεργό μιας κωμωδίας, συνεργό στο όνειρο και καλά, μιας περιοχής, μιας πατρίδας, η οποία όμως έχει απολέσει την ανεξαρτησία της , την έχουν παραδώσει σε ξένα χέρια οι ίδιοι που σου τάζουν έναν στρατηλάτη σε έναν μαρμάρινο τάφο, ο οποίος θα σε λυτρώσει.

Ναι, περίμενε το θαύμα, την λύτρωση , την ανάσταση  από ένα παραμύθι, σαν να είσαι το κοριτσάκι με τα σπίρτα που σε κάθε νέα φλόγα ονειρεύεσαι μεγαλεία. 

ΑΓΟΡΕΣ VS ΠΟΛΙΤΙΚΗ = EBOLA. ΜΙΑ ΑΠΛΟΥΣΤΕΥΜΕΝΗ ΕΞΙΣΩΣΗ ;

Του Σάββα Δελλαπόρτα*  

Στην εποχή μας η εμφάνιση της επιδημίας του ιού Έμπολα φέρνει στην επιφάνεια πολλά θέματα που αφορούν τις συνθήκες διαβίωσης που επικρατούν σε πολλές περιοχές του πλανήτη, την αξία της ανθρώπινης ζωής, τα συστήματα υγείας, τον ρόλο των ΜΜΕ και την βιοπολιτική.

Ας ξεκινήσουμε με δύο οργανισμούς που δραστηριοποιούνται στα πλαίσια του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για να μην ξεχνάμε τους σκοπούς για τους οποίους δημιουργήθηκαν:

α) WHO (διεθνής διακρατικός οργανισμός που συνδέεται με τον ΟΗΕ).Σκοπός αυτού του Διεθνούς Οργανισμού είναι η απόκτηση του ανώτερου δυνατού επιπέδου Υγείας σε όλους τους λαούς της Γης. Υπέρ αυτού του σκοπού προσφέρει υπηρεσίες σε παγκόσμια κλίμακα σε κάθε κράτος, ενθαρρύνει ιατρικές έρευνες, χορηγώντας υποτροφίες, οργανώνει εργαστήρια και πλήθος εκθέσεων και σεμιναρίων για την διασφάλιση της υγείας.

β) ΔΝΤ-IMF (διεθνής διακρατικός οργανισμός που συνδέεται με τον ΟΗΕ). Κύριος σκοπός του εν λόγω οργανισμού είναι η προώθηση της διεθνούς νομισματικής συνεργασίας μεταξύ των κρατών-μελών με ισόρροπη ανάπτυξη του διεθνούς εμπορίου. Για τον σκοπό αυτό προωθούνται συγκεκριμένα μέτρα, ή οσάκις κρίνεται αναγκαίο αποφασίζονται ιδιαίτερα μέτρα. 

Ας δούμε τώρα τις πιο πρόσφατες ανακοινώσεις  τους. 

WHO: Ο Οργανισμός ανακοίνωσε ότι η σημερινή επιδημία είναι η σοβαρότερη των τελευταίων σχεδόν 40 ετών από τότε δηλαδή που εντοπίστηκε ο Έμπολα για πρώτη φορά στους ανθρώπους. Αυτό οφείλεται εν μέρει σε αδυναμίες των χωρών που έχουν πληγεί μέχρι τώρα, αναφέρει ο ΠΟΥ, με τα συστήματα υγείας τους να είναι ανεπαρκή και με ελλείψεις σε ανθρώπινους και οικονομικούς πόρους και υλικοτεχνική υποδομή.

Εκπρόσωπος του ΔΝΤ, Μπιλ Μάρεϊ: «Η επιδημία αυτή με τη σειρά της δημιουργεί σημαντικά χρηματοδοτικά κενά στις δημοσιονομικές και εξωτερικές υποθέσεις των  χωρών της Δυτικής Αφρικής, προκαλώντας την άνοδο του πληθωρισμού.  Η κρίση έχει φέρει στο φως μεγάλα χρηματοδοτικά κενά συνολικού ύψους μεταξύ 100 και 130 εκατ. δολαρίων σε κάθε μία από  αυτές τις χώρες".

Είσαι Δήμαρχος Κεφαλονιάς; Απόδειξη!!!

του Ηλία Παρίση

Οι τρεις πρόσφατοι σεισμοί ήλθαν για να επιβεβαιώσουν κατά τρόπο εναργέστατο, ότι το αγαπημένο μας νησί αιώνες τώρα βαδίζει χέρι-χέρι με τα ρίχτερ λίγα ή πολλά. Ήλθαν για να επιβεβαιώσουν για μία ακόμη φορά, αυτό που οι ΦΙ.Κ.Ο. αποτύπωσαν στο προεκλογικό τους τετράπτυχο:

«Η Κεφαλονιά στο σύνολό της αποτελεί την υπ΄αριθμό 1 περιοχή ακραίων σεισμικών δραστηριοτήτων της ΕΥΡΩΠΗΣ. Σήμερα είναι πληγωμένο το Ληξούρι και η ΠΑΛΗ. Αύριο κάποια άλλη περιοχή και η ΕΥΡΩΠΗ οφείλει να το λάβει σοβαρά υπόψη της.»

Στην Ελλάδα της κρίσης όμως, όπου εκ των πραγμάτων περισσεύουν οι  υποσχέσεις στα λόγια και όχι στα έργα, η Δημοτική Αρχή υποχρεούται να διαδραματίσει τον σημαντικότερο ρόλο της, αυτόν της διεκδίκησης, λόγω και της ιδιαιτερότητάς της Κεφαλονιάς, από την  Κεντρική Κυβέρνηση και διά αυτής από την Ευρώπη, του μεγαλύτερου δυνατόν κομματιού της  πίττας.

Για να το πετύχεις όμως αυτό, ως Δήμαρχος και Δημοτική Αρχή, πρέπει πρώτα απ΄όλα να αποδείξεις ότι σέβεσαι όλους τους Κεφαλλήνες, είτε σε ψήφισαν είτε όχι και αυτό δεν επιτυγχάνεται με το να κομπορρημονείς συχνά-πυκνά για την ισχυρή πλειοψηφία που  σου έδωσαν.

  Σεβασμός στον Δήμο και στους Δημότες σου, σημαίνει ότι ως Δήμαρχος και Δημοτική Αρχή δεν ξεκινάς με μία Λευκή Βίβλο την θητεία σου,  γεμίζοντάς την «με όσα πάνε και όσα έλθουν», ούτε με Δημοτικά Συμβούλια διαγωνισμούς εξυπνότερης ατάκας και ιδεοψυχαναγκαστικής εμμονής στην ολοκληρωτική απαξίωση και συνεχή καθύβριση των αιρετών εκπροσώπων των άλλων δημοτικών παρατάξεων ή ακόμη και ενεργών συμπολιτών μας, που με τα έργα τους μάλιστα έχουν δείξει ότι προσέφεραν και προσφέρουν στην Κεφαλονιά μας.

Ως Δήμαρχος και Δημοτική Αρχή, δείχνεις ότι σέβεσαι την τιμή που σου έκαναν να σε αναδείξουν σε αυτό το ύψιστο αξίωμα, ξεκινώντας την θητεία σου με γεμάτη Βίβλο. Με άλλα λόγια,  όνειρο και επιτελική δουλειά από ικανούς συμβούλους που, διαθέτοντας στοιχειώδη σοβαρότητα, δεν αλώνουν το μυαλό τους στο να βρουν την εξυπνότερη ατάκα.

 Έχεις όνειρο για την Κεφαλονιά και το αύριό της, γιατί είσαι ο Δήμαρχός της, το έχεις σκεφθεί και έχεις καταστρώσει το αρχικό σχέδιο για την υλοποίησή του. Το έχεις εκθέσει στους σοβαρούς συμβούλους σου, όπως και στην ολομέλεια του Δημοτικού Συμβουλίου, για να ακούσεις και τις προτάσεις τους (σημαντικό να μπορείς και να θέλεις να ακούσεις) και έχεις καταλήξει στην οριστική απόφασή σου.

Αυτήν την απόφαση σχεδιασμένη στις λεπτομέρειές της, εγγράφεις ως παρακαταθήκη στην Βίβλο του Δημάρχου και δεν αρκείσαι πλέον σε τίποτα λιγότερο αν αγαπάς και θέλεις να καυχιέσαι ότι  υπηρετείς το νησί σου, την Κεφαλονιά όλων μας.

Απαιτείς από την Κυβέρνηση, δεν επαιτείς και δεν επιτρέπεις, αν θέλεις να λέγεσαι  Δήμαρχος, σε κανένα επιτελή ή σύμβουλό σου να αναγορεύει σε «Κεφαλονίτες»  Υπουργούς, που έρχονται και επανέρχονται, αλλά, αντί να φέρνουν κάθε φορά και νέα τελεσίδικη Κυβερνητική απόφαση, που θα διαγράφει επ΄ωφελεία της Κεφαλονιάς , ένα μικρό ή μεγάλο κεφάλαιο της Βίβλου,  κομίζουν «αέρα κοπανιστό ανά χείρας» και επίσης μερικά αόριστα «θα»!!!

Απαιτείς και δεν επαιτείς από την Περιφέρεια, από την Κυβέρνηση, από την Ευρωπαϊκή Ένωση εν τέλει, να στηρίξουν με κάθε τρόπο και μέσο την Κεφαλονιά και τους κατοίκους της.

Να αποδείξουν με έργα και να αναδείξουν σε όλα τα Διεθνή Φόρα, ότι αποτελεί η Κεφαλονιά ασφαλή τόπο προορισμού κι ας βαδίζει χέρι-χέρι με τους σεισμούς, γιατί, ακριβώς λόγω αυτής της ιδιαιτερότητάς της, η Ελλάδα και η Ευρώπη της συμπαρίστανται.

Αυτό επιβάλλεται να είναι το όνειρο του Δημάρχου και της Δημοτικής Αρχής για την Κεφαλονιά και όχι φυσικά αυτό που κατ΄επανάληψη αλλά και στο τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο ακούστηκε:

«Φτιάχνουμε το λιμάνι του Ληξουριού και την παραλιακή του λιμανιού ΜΟΝΟ τώρα, που αποτελούν την μόστρα του»

Δηλαδή (ας γίνει) απέξω ΚΟΥΚΛΑ και (ας μείνει) από μέσα ΠΑΝΟΥΚΛΑ!!!!

Ηλίας Παρίσης

Επικεφαλής των ΦΙ.Κ.Ο. & Δημοτικός Σύμβουλος

Όχι στην «Δήμος Κεφαλλονιάς Α.Ε.»

Καταγγέλλουμε την Δημοτική Παράταξη της πλειοψηφίας, «Ισχυρή Κεφαλονιά», ως υπεύθυνη του ευτελισμού του Δημοτικού Συμβουλίου και της πολιτικής ζωής της Κεφαλονιάς.

Στο τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο:

α) Ο  κ. Δήμαρχος υιοθέτησε πλήρως το λιβελογράφημα  του «γραφείου επικοινωνίας» του, ως απάντηση στις δηλώσεις του προέδρου του τοπικού Τεχνικού Επιμελητηρίου.

β) Ο κ. Πρόεδρος του Δ.Σ. αρνήθηκε πεισματικά να εφαρμόσει τον κανονισμό λειτουργίας , που βεβαίως πολύ καλά γνωρίζει. Επίσης ανέχθηκε τις εξόφθαλμα αντικανονικές παρεμβάσεις των συμβούλων της πλειοψηφίας, χωρίς να τους ανακαλέσει στην τάξη, ακόμα και όταν κάποιος πρότεινε να διεξάγονται τα συμβούλια πρωί για να μην….. παρίστανται οι σύμβουλοι της αντιπολίτευσης.

γ)  Σύμβουλοι της πλειοψηφίας διατύπωσαν απαράδεκτες απόψεις, όπως την αλλαγή κανονισμού του Δ.Σ. με την διαδικασία του  κατεπείγοντος θέματος  ή το δικαίωμά τους να χλευάζουν …. «πολιτικά» πάντα, όποιον διαφωνεί μαζί τους ή το εδώ και χρόνια υπάρχον σχέδιο της αντιπολίτευσης …. για την διάλυση Δημοτικών Συμβουλίων!

Τα παραπάνω και πολλά άλλα, τραγικά και όχι κωμικοτραγικά, που συνέβησαν, αποδεικνύουν πλέον πεντακάθαρα ότι ο κ. Δήμαρχος και η παράταξή του αντιλαμβάνονται, όχι ότι έχουν την ευθύνη της πλειοψηφούσας μερίδας ενός Δημοτικού οργάνου, αλλά ότι κατέχουν το πλειοψηφικό πακέτο μετοχών κάποιας εταιρείας.

Κάτι τέτοιο όμως δεν το εξήγησαν προεκλογικά στους Δημότες, αλλά, αντίθετα, διατυμπάνιζαν την κοινωνική τους ευαισθησία και τον αγώνα τους κατά των …. επιχειρηματιών!

Επειδή η κατάσταση έχει πλήρως εκτραχυνθεί, οι ΦΙ.Κ.Ο. καλούν ΟΛΕΣ τις παρατάξεις της αντιπολίτευσης, να αγωνιστούν από κοινού, με επιμονή και συνέπεια, για την τήρηση των στοιχειωδών κανόνων δημοκρατικής και ευπρεπούς λειτουργίας του Δημοτικού Συμβουλίου.

Χωρίς πολιτικό λόγο και αντίλογο Δημοτικό Συμβούλιο δεν υφίσταται, παρά μόνο ως διεκπεραιωτής τεχνικών υποθέσεων της «Δήμος Κεφαλλονιάς Α.Ε.», όπως μάλλον η «Ισχυρή Κεφαλονιά» επιθυμεί.

                                         Από το γραφείο τύπου του ΦΙ.Κ.Ο.